Παίζουμε Βώλους?

Έχω καιρό να γράψω. Σκέφτομαι ότι κατάντησε
ουτοπία το να περιμένεις τα πράγματα να πάρουν
μια τροπή καλή για τον τόπο και για αυτούς που
ζούμε σε αυτόν. Διαρκής μιζέρια και κακομοιριά
όχι με ευθύνη των πολιτών αποκλειστικά.
Ήμασταν στα χάλια μας από πολύ καιρό πριν, από
τότε που τα καρτέλ κάνανε παιγνίδι και
πιάστηκαν οι κουμπάροι στα πράσα. Και το κακό
έρχεται το ένα πίσω από το άλλο. Δεν θέλω να
το εξειδικεύσω, όλοι το ξέρουμε. Όμως πάνω σε
όλη την εθνική μας μιζέρια και στασιμότητα
ήρθε και η διεθνής συγκυρία. Σανίδα σωτηρίας
ενδεχομένως για μερικούς, για να της τα
φορτώσουν όλα. Όμως δεν είναι έτσι τα
πράγματα.

Τα σκάνδαλα έχουν καταντήσει το κυρίως μενού
στην ημερησία διάταξη της ζωής μας και μας
στενοχωρούν όλους μας. Περιμένω ακόμη
να ανοίξουν μύτες και να μπει κάποιος φυλακή
για τα λεφτά που "χάσαμε" από την SIΕMENS.

Και εκεί πάνω που ήμασταν στο περίμενε
ξέσπασε το Βατοπέδι Τι φάση και αυτή! Μου
θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια πίσω στο '60.
Τότε που είχαμε τους γυάλινους βώλους
διακοσμημένους με υπέροχα σχέδια εσωτερικά και
παίζαμε όλη μέρα με τους φίλους μας χάνοντας ή
κερδίζοντας . Και καμαρώναμε όταν είχαμε
κάποιο χρώμα που δεν το είχε κάποιος άλλος
και το δείχναμε με υπερηφάνεια και φυσικά δεν
το "παίζαμε". Μερικές φορές όταν είχαμε
κάποιους βώλους διπλούς κάναμε ανταλλαγές για
να πάρουμε κάποιον που δεν είχαμε, κάνοντας
σκληρά παζάρια παίρνοντας δυο ή και
περισσότερους όταν πιστεύαμε οτι αυτό που
δίναμε άξιζε.
Αυτά κάναμε εμείς οι πιτσιρικάδες του τότε και
τα παζάρια μας ήταν ζόρικα και δίκαια γιατί
ξέραμε τους κανόνες και τις αξίες και κανένας
δεν μπορούσε να πιάσει κορόιδο τον άλλον.
Και έρχεται τώρα ένας καλόγερος και ξεγελάει
(παραπλανά το λένε) ανθρώπους ενήλικες,
έμπειρους (υποτίθεται), γνώστες,
σπουδασμένους, εκλεγμένους και ταγμένους να
υπηρετούν και να προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον, και
αρχίζουν ανταλλαγές! Δεν είμαστε καλά. Ποια η
ανάγκη του κράτους να κάνει ανταλλαγές και
μάλιστα κατ' εξακολούθηση? Που μυρίζει ότι
χάνει το δημόσιο (εμείς), που χάνουν οι
ακτήμονες της Ραιδεστού και τόσοι άλλοι.

Τι είναι η δημόσια περιουσία? Μπίλλιες και βώλοι
των πιτσιρικάδων? Ποια η αναγκαιότητα αυτού
του παιγνιδιού? Μάλλον είναι η κονόμα, όμως
αυτό το παιγνίδι θα πληρωθεί ακριβά. Όταν
κάποιοι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους
κατηγορώντας κάποιους ως "αρχιερείς της
διαπλοκής", όταν μια κυβέρνηση "έπεσε" από το
προεκλογικό σκάνδαλο της Χαλκιδικής για να
έρθει μια άλλη για να εξυγιάνει και να καθάρει
την δημόσια ζωή, ξηλώνοντας την διαπλοκή, ο
κόσμος (εμείς) έχουμε την απαίτηση αυτό να γίνει. Όμως
όχι μόνον δεν έγινε τίποτα αλλά μας πήρε και
μας σήκωσε χειρότερα η κατρακύλα όλων των
δεικτών ποιότητας της ζωής μας.

Η πολιτική δεν μπορεί να είναι μέσον
πλουτισμού για τους ασκούντες την, αλλά
εφαλτήριο προσφοράς έργου για την πρόοδο και
ευημερία των αντιπροσωπευομένων από τους
πολιτικούς.

ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΦΘΑΡΤΟΥΣ
ΚΑΙ ΙΚΑΝΟΥΣ ΜΕ ΣΤΕΝΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ
ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ.

Ο επόμενος σαλτιμπάγκος που θα προκύψει ΑΜΕΣΩΣ
στο σπίτι του ή στη φυλακή.

Ο Θουριος του Ρήγα

Με ολη αυτην την "φασαρία" τόσους μήνες με ολον τον δηλητηριασμό της πολιτικής μας ζωής σε μόνιμη βάση, με όλους τους οικονομικούς βομβαρδισμούς των πολιτών τελευταία, απόψε μετά και τα τλευταία τεκταινόμενα ετσι απλά ήρθε στο νου μου ο Θούριος του Ρήγα, έψαξα και τον βρήκα στο δίκτυο και τον παραθέτω, ετσι απλά.


Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στες ράχες στα βουνά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμο, για την πικρή σκλαβιά;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνους, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθείς
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθείς.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, είν' να ιδείς.

Ανδρείοι καπετάνοι, παπάδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι αγάδες, με άδικον σπαθί.
Κι αμέτρητοι άλλοι τόσοι, και Τούρκοι και Ρωμιοί,
ζωήν και πλούτον χάνουν, χωρίς καμιά αφορμή.

Ελάτε με έναν ζήλον, σε τούτον τον καιρόν,
να κάμωμεν τον όρκον, επάνω στον σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, με πατριωτισμόν
να βάλωμεν εις όλα, να δίδουν ορισμόν.

Οι νόμοι να ' ν ' ο πρώτος, και μόνος οδηγός,
και της πατρίδος ένας, να γένει αρχηγός.
Γιατί κι η αναρχία, ομοιάζει την σκλαβιά,
να ζούμε σαν θηρία, είν' πιο σκληρή φωτιά.

Και τότε με τα χέρια, ψηλά στον ουρανόν
ας πούμ' απ' την καρδιά μας, ετούτα στον Θεόν.

Ω βασιλεύ του κόσμου, ορκίζομαι σε Σε,
στην γνώμην των τυράννων, να μην έλθω ποτέ.
Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ,
εις τα ταξίματά τους, για να παραδοθώ.

Εν όσο ζω στον κόσμον, ο μόνος μου σκοπός,
για να τους αφανίσω, θε να 'ναι σταθερός.
Πιστός εις την πατρίδα, συντρίβω τον ζυγόν,
αχώριστος για να 'μαι, υπό τον στρατηγόν.

Κι αν παραβώ τον όρκον, ν' αστράψ' ο ουρανός,
και να με κατακόψει, να γένω σαν καπνός.

Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά.
Στην πίστην του καθ' ένας, ελεύθερος να ζει,
στην δόξαν του πολέμου, να τρέξωμεν μαζί.

Βουλγάροι κι Αρβανίτες, Αρμένιοι και Ρωμιοί,
Αράπηδες και άσπροι, με μια κοινήν ορμή,
Για την ελευθερίαν, να ζώσωμεν σπαθί,
πως είμαστ' αντρειωμένοι, παντού να ξακουσθεί.

Όσοι απ' την τυραννίαν, πήγαν στην ξενιτιά
στον τόπον του καθ' ένας, ας έλθει τώρα πια.
Και όσοι του πολέμου, την τέχνην αγροικούν
Εδώ ας τρέξουν όλοι, τυρράνους να νικούν.

Η Ρούμελη τους κράζει, μ' αγκάλες ανοιχτές,
τους δίδει βιό και τόπον, αξίες και τιμές.
Ως ποτ' οφικιάλιος, σε ξένους Βασιλείς;
έλα να γένεις στύλος, δικής σου της φυλής.

Κάλλιο για την πατρίδα, κανένας να χαθεί
ή να κρεμάσει φούντα, για ξένον στο σπαθί.
Και όσοι προσκυνήσουν, δεν είναι πια εχθροί,
αδέλφια μας θα γένουν, ας είναι κ' εθνικοί.

Μα όσοι θα τολμήσουν, αντίκρυ να σταθούν,
εκείνοι και δικοί μας, αν είναι, ας χαθούν.
Σουλιώτες και Μανιάτες, λιοντάρια ξακουστά
ως πότε στες σπηλιές σας, κοιμάστε σφαλιστά;

Μαυροβουνιού καπλάνια, Ολύμπου σταυραητοί,
κι Αγράφων τα ξεφτέρια, γεννήστε μια ψυχή.
Ανδρείοι Μακεδόνες, ορμήσετε για μια,
και αίμα των τυράννων, ρουφήξτε σα θεριά.

Του Σάββα και Δουνάβου, αδέλφια Χριστιανοί,
με τα άρματα στο χέρι, καθ' ένας ας φανεί,
Το αίμα σας ας βράσει, με δίκαιον θυμόν,
μικροί μεγάλοι ομώστε, τυράννου τον χαμόν.

Λεβέντες αντρειωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ο βάρβαρος ως πότε, θε να σας τυραννεί.
Μην καρτερείτε πλέον, ανίκητοι Λαζοί,
χωθείτε στο μπογάζι, μ' εμάς και σεις μαζί.

Δελφίνια της θαλάσσης, αζδέρια των νησιών,
σαν αστραπή χυθείτε, χτυπάτε τον εχθρόν.
Της Κρήτης και της Νύδρας, θαλασσινά πουλιά,
καιρός είν' της πατρίδος, ν' ακούστε την λαλιά.

Κι όσ' είστε στην αρμάδα, σαν άξια παιδιά,
οι νόμοι σας προστάζουν, να βάλετε φωτιά.
Με εμάς κι εσείς Μαλτέζοι, γενείτε ένα κορμί,
κατά της τυραννίας, ριχθείτε με ορμή.

Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί,
ζητά την συνδρομήν σας, με μητρική φωνή.
Τι στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός;
τινάξου στο Μπαλκάνι, φώλιασε σαν αητός.

Τους μπούφους και κοράκους, καθόλου μην ψηφάς,
με τον ραγιά ενώσου, αν θέλεις να νικάς.
Συλήστρα και Μπραίλα, Σμαήλι και Κιλί,
Μπενδέρι και Χωτήνι, εσένα προσκαλεί.

Στρατεύματα σου στείλε, κ' εκείνα προσκυνούν
γιατί στην τυραννίαν, να ζήσουν δεν μπορούν.
Γκιουρντζή πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν,
τον Προύσια να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν.

Και συ που στο Χαλέπι, ελεύθερα φρονείς
πασιά καιρόν μη χάνεις, στον κάμπον να φανείς.
Με τα στρατεύματά σου, ευθύς να σηκωθείς,
στης Πόλης τα φερμάνια, ποτέ να μη δοθείς.

Του Μισιριού ασλάνια, για πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ένα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι της Αιγύπτου, στην Πόλη ας μη φανεί,
για να ψοφήσει ο λύκος, όπου σας τυραννεί.

Με μια καρδιά όλοι, μια γνώμη, μια ψυχή,
χτυπάτε του τυράννου, την ρίζα να χαθεί.
Να ανάψουμε μια φλόγα, σε όλην την Τουρκιά,
να τρέξει από την Μπόσνα, και ως την Αραπιά.

Ψηλά στα μπαϊράκια, σηκώστε τον σταυρόν,
και σαν αστροπελέκια, χτυπάτε τον εχθρόν.
Ποτέ μη στοχαστείτε, πως είναι δυνατός,
καρδιοχτυπά και τρέμει, σαν τον λαγόν κι αυτός.

Τριακόσιοι Γκιρτζιαλήδες, τον έκαμαν να ιδεί,
πως δεν μπορεί με τόπια, μπροστά τους να εβγεί.
Λοιπόν γιατί αργείτε, τι στέκεστε νεκροί;
ξυπνήστε μην είστε ενάντιοι κι εχθροί.

Πως οι προπάτορές μας, ορμούσαν σα θεριά,
για την ελευθερία, πηδούσαν στη φωτιά.
Έτσι κι ημείς, αδέλφια, ν' αρπάξουμε για μια
τα άρματα, και να βγούμεν απ' την πικρή σκλαβιά.

Να σφάξουμε τους λύκους, που στον ζυγόν βαστούν,
και Χριστιανούς και Τούρκους, σκληρά τους τυραννούν.
Στεργιάς και του πελάγου, να λάμψει ο σταυρός,
και στην δικαιοσύνην, να σκύψει ο εχθρός.

Ο κόσμος να γλυτώσει, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Περί ποδοσφαίρου (και οχι μόνο!)

Αυτο το καλοκαίρι απο οτι έπεσε στην αντίληψή μου περισσότερο απο κάθε άλλη φορά είχαμε ενα πυρετό "εξοπλισμού" των ομάδων με νέους καλούς και ακριβούς κατά τα λεγόμενα παίκτες, μετακινήσεις παικτών προπονητών και τα συναφή.

Είναι όμως γνωστό σε όλους οτι τα αποτελέσματα των ομάδων σε ευρωπαϊκό επίπεδο ειναι πάρα πολύ φτωχά. Οι αποκλεισμοί έρχονται σχεδόν απο τους πρώτους αγώνες και γενικά δεν μας εχουν και πολύ σε υπόληψη οι υπόλοιπες Ευρωπαϊκές ομάδες.

Αυτό συνήθως οφείλεται στην έλλειψη επαγγελματισμού και προγραμματισμού στην χώρα μας όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και σε περισσότερους τομείς. Ολοι βλέπουμε την κορυφή και στοχεύουμε κατ'ευθείαν εκεί με αποτέλεσμα οποιαδήποτε απόκλειση απο αυτην την πορεία να μας απογοητεύει. 'Ομως πρέπει να μπορούμε να μοιράσουμε την ανοδική διαδρομή μας πρός την κορυφή σε μικρά κομμάτια και κάθε φορά που φτάνουμε σε ένα ξέφωτο να σταματάμε να κοιτάμε πίσω και κάτω ευχαριστημένοι απο την πρόοδό μας και να βάζουμε τον στόχο για το επόμενο ξέφωτο. Δεν χρειάζεται να κοιτάμε την κορυφή απ'ευθείας. Αυτή θα έρθει μόνη της σ'εμάς!

Ετσι λοιπόν όταν οι "γίγαντες" παίζουν με μικρές επαρχιακές ομάδες περιορισμένων δυνατοτήτων (ένωση κολοπετινίτσας) τις κερδίζουν και δημιουργείται η ψυχολογία του αχτύπητου στην ομάδα και τους φιλάθλους, που όλα τα σφάζει όλα τα μαχαιρώνει. Οταν όμως πάμε σε αγώνες Ευρωπαϊκής εμβέλειας εκεί τα πράγματα αλλάζουν και φαίνεται το πραγματικό μέγεθος των δυνατοτήτων των ομάδων μας απο τα αποτελέσματα που φέρνουν και απο τα κατεβασμένα αυτιά των φιλάθλων και των παικτών.

Επομένως δεν πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες για το μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε. Το Ουέμπλεϊ δεν έρχεται κάθε μέρα, αν και το εύχομαι.

Κάτι άλλο πολύ βασικό ειναι η παιδεία. Παρακολούθησα απο την TV μερικούς αγώνες με Σκανδιναυϊκές ομάδες στην έδρα τους (Εθνική μας ομάδα). Κάτι μου φαινόταν παράξενο και δεν μπορούσα να το εντοπίσω. Τελικά τι ήταν? Οταν οι παίχτες τους έκαναν μιά καλή φάση οι φίλαθλοι κόσμιοι και καθιστοί...χειροκροτούσαν. Μα λέω που βρίσκομαι σε καμμιά όπερα? σε καμμιά ομιλία? Τεράστια απόσταση απο τις δικες μας εκδηλώσεις. Θα μου πείτε το ζεις ετσι το ποδόσφαιρο? με χειροκρότημα? Οχι βέβαια αλλά η αλήθεια πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση. Για να μην κάνω αναφορά στους πετροπολέμους τους ξυλοδαρμούς και τις καταστροφές ακόμα και πρόσφατα. Υπάρχει η τεχνολογία για την εξάλειψη του φαινομένου. Μπορούν να δουν ακόμα και αν είσαι ξυρισμένος άρα και ποιός είσαι. Ενδεχομένως (λέμε τωρα) να λειτουργούν έτσι χαλαρά για να επιτρέπουν τον κόσμο να εκτονώνεται για να βγάλει την υπόλοιπη εβδομάδα ήρεμος. Είναι και αυτό μια θεωρία έστω και αβάσιμη.

Τώρα το τελευταίο. Τον καιρό της χούντας ήμουν στην Θεσσαλονίκη. ΠΑΟΚ και ξερό ψωμί. Υπήρχε τότε ενας φανατισμός φοβερός. Για δυό τρία χρόνια και παραπάνω απο το 72 ώς το 76 περίπου. Δυο βδομάδες πρίν ξεκινούσαν οι παθιασμένες κουβέντες για τα ντέρμπυ. Ζούσαμε απο αγώνα σε αγώνα. Δεν υπήρχε άλλο θέμα συζήτησης. Μου έμεινε χαραγμένο στην μνήμη.

Γιατί γινόταν αυτό τότε?

Πιστεύω οτι ο κόσμος στρέφεται πρός τα αθλήματα (ως θεατής βέβαια) και τα καφενεία όταν δεν έχει ελπίδα για το αύριο. Γιατί αυτά τα δυο τον βοηθούν για να ξεχνιέται.

Απο το σημερινό καλοκαίρι και μετά εχω αυτήν την ιδια αίσθηση που είχα τότε.

Θα έχουμε πολύ ποδοσφαιρικό πάθος, πολύ φτώχεια, πολύ απάθεια για τα τεκταινόμενα και πολύ απελπισία. Πρέπει ομως να φοβόμαστε την οργή των απελπισμένων γιατι το ξέσπασμά τους θα ειναι ανεξέλεγκτο και η πιό ήπια μορφή του θα ειναι η απρόβλεπτη συμπεριφορά τους στις εκλογές.

Είδομεν

Περί ορυκτών καυσίμων

Και γίνονται εκλογές,
και βγαίνει ο "νικητής", και βάζει εναν ώς υπουργό ανάπτυξης - λέει.

Και βλέπουμε την φάση και βλέπουμε την πορεία των πραγμάτων, ενα γενικό ανακάτεμμα που προέρχεται λέει απο την ανοδική πορεία της τιμής του μαύρου χρυσού και θυμόμαστε οτι το πετρέλαιο κάποτε είχε 18$ το βαρέλι. Κι ανεβαίνει και ξανανεβαίνει και ξαναμανά ανεβαίνει. Και λένε μερικοί. Ωραία, θα χτυπήσει μεχρι 95$ το βαρέλι αλλά όσοι έχετε επενδύσει, πουλήστε γιατί η τιμή ειναι φούσκα και θα πέσει. Και παρά του οτι είναι φούσκα (γιατι οι παραγωγές χώρες ενδεχομένως γύρω στα 10-20 $ το βαρέλι παίρνουν) δεν πέφτει. Να ο τυφώνας στην τάδε θαλάσσια εξέδρα, να η απεργία των εργατών στις πετρελαιοπηγές της κολοπετινίτσας, να οτι μειώθηκαν τα στρατηγικά αποθέματα της..Ζιμπάμπουε, να ο πύραυλος που εκτόξευσε το Μαϊμούντερεϋ, πάνω το πετρέλαιο. Δούλεμα κανονικό δηλαδή.

Τελικά αν θυμόσαστε πώς κάναν βόλτα το ...τιμημένα ομόλογα των ταμείων βολτάροντας σε μια μέρα όλη την Ευρώπη μέχρι να φτάσουν στον τελικό αγοραστή που ενδεχομένως να ηταν και εκ των προτέρων γνωστός και όλοι οι μεταπράτες βγάζανε το κάτι τις τους που όμως ενω η κανονικη πορεία διάθεσης έλεγε κέρδος μεταπράτη γύρω στο άντε να πούμε μισό στα εκατό αυτοί έπαιρναν γύρω στα 6 με 7 τα εκατό συνολικά. Ετσι λοιπόν και με τα συμβόλαια αγοράς πετρελαίου. Βολτάρουν στα χρηματιστήρια για το φούσκωμα της τιμής τους και πλήρωνε λαλάκα λαέ όλης της γής.
Ωραία θα μου πείτε και γιατι μας τα ζαλίζεις με αυτά? Λίγο πολύ όλοι τα ξέρουμε.

Και βεβαίως τα ξέρουμε. ΟΜΩΣ,

όταν εξαρτάται η βιομηχανία σου(λέμε τώρα), το ηλεκτρικό σου, τα όλα της οικονομίας σου απο αυτό το ρημάδι, που ΣΗΜΕΡΑ έχει τόσο μεγάλη αξία, ΕΣΥ τι κάνεις? Περιμένεις να εφευρεθεί ο κινητήρας που λειτουργεί με νερό?

ΝΑ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ

Συγκαλείς τους αρμόδιους και τους ειδικούς και τους λές στα ίσα. Μάγκες το και το. Το πετρέλαιο έγινε πύραυλος και δεν πιάνεται με τίποτα. Χρωστάμε και της μυλωνούς και μπάζουμε οικονομικά απο όλες τις μπάντες.

Και συνεχίζεις. Το εμπορικό μας ισοζύγιο πάει κατά διαόλου, σε λίγο καιρό θα δουλεύουμε ολοι οι Ελληνες για να πληρώνουμε τους τόκους απο τα χρέη της Χώρας μας, με την αγορά πετρελαίου αιμοραγούμε. Βουλιάξαμε! είμαστε κάτω απο το νερό (για να μην το πώ αλλοιώς) και αναπνέουμε με καλαμάκι. Ακούστε με λοιπόν. Εχω πληροφορίες οτι οι Γερμανοί στον παγκόσμιο πόλεμο έκαναν έρευνες και βρήκαν οτι υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου στην στεριά και στην θάλασσά μας. Πρόσφατα έγινε ενα "κούνημα" στο Ιόνιο και βγήκε ΜΟΝΟ του το πετρέλαιο στην επιφάνεια. Είμαστε κολλητά με τις πετρελαιοπηγές της Μ. Ανατολής άρα και το δικό μας οικόπεδο πρέπει να έχει πράμα.

ΛΟΙΠΟΝ στο δια ταύτα.

Για να μην φαλήρουμε σε λίγα χρόνια, και για να ξεχρεώσουμε τα... εγγόνια μας που σήμερα απο την γέννησή τους χρωστάνε τις κ@λ%τριχες τους εξ αιτίας μας

ΘΕΛΩ:


Με υπεύθυνο τον υπουργό Ανάπτυξης, κόψτε τον κ@λ@ σας και δεν με ενδιαφέρει αν θα συμμαχήσετε με τους Αμερικανούς με τους Άγγλους με τους Γάλλους με τους Ρώσσους με τους Νορβηγούς με τον διάβολο τον ίδιο, σε τρία χρόνια και ΠΡΙΝ τις εκλογές (που θα τις πάρω αν το κάνετε αυτό!!!) να βάζω ΕΛΛΗΝΙΚΗ βενζίνη μπροστά στις κάμερες, στην πρωθυπουργική Mercendes. (Ξύπνα Νούλη οχι μόνο κενή θεωρία, πρέπει να συνοδεύεται και απο δράση το ΘΕΤΙΚΟ μήνυμα!) Αλλοιώς δέστε μια βαριά πέτρα στο λαιμό σας και βουτήξτε μόνοι σας. Κάθε μήνα θα περιμένω πλήρη και παραστατική αναφορά για την ΠΡΟΟΔΟ της αποστολής σας και τις τυχόν δυσκολίες που συναντάτε., για να τις επιλύουμε μαζί. Θεωρείται υπόθεση ΠΡΩΤΗΣ προτεραιότητας. Κάπως έτσι μιλούσε ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ στους δικούς του και τρέμανε στα υπουργικά συμβούλια, που δεν ήταν τότε παιδική χαρά με χα χα χα και χου χου χου ενδεχομένως.

( Ανοίγει παρένθεσις, που έλεγε και ο ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ ΜΟΥ στο γυμνάσιο, με την πλήρη έννοια της λέξης φιλόλογος. Δεν ξέρεις πόσο μ'αρέσει να πετάω μέσα στα κείμενα την λέξη ενδεχομένως. Είναι λίγο σαν το "είπα - ξείπα χέζω μεσ΄το λόγο μου" οπως έλεγε ο φίλος μου ο Βαγγέλης, αλλά έλα που χρειάζεται σε εμάς που δεν έχουμε...άκρες, και δεν εκβιάζουμε, δεν συκοφαντούμε, δεν τα κονομάμε, παρά μόνο αγαπάμε αυτόν τον κ@λ@τοπο που λέγεται Ελλάδα, για να μην μας πατσαβουριάσουν σε κανένα ....χαρτο έτσι για πλάκα. Κλείνει η παρένθεσις!)

Ετσι παίζουν μπάλλα οι διορατικοί και μεγάλοι πρωθυπουργοί και η Ιστορία αναγκαστικά μπαίνει στον κόπο, μαζεύει τις πέννες και τα μελανοδοχεία της και ασχολείται μαζί τους.


Υ.Γ. Αυτό δεν ισχύει μόνο στην περίπτωση του πετρελαίου αλλά και σε τοόόσα άλλα φλέγοντα προβλήματα της Ελληνικής πραγματικότητας. Επικοινωνιακά κουνήματα χεριών στην τηλεόραση σαν να απευθυνόμαστε σε ΑΜΕΑ θεωρούνται ξεπερασμένα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ

Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Ο !

Η είσαι...αρχηγός με αρκούδια ή είσαι αρκούδια αρχηγός. Η επολογή ειναι δική σου και είσαι στο παρα μισό να την πάρεις.

Στην μνήμη του πατέρα μου

Συμπληρώθηκαν 2 χρόνια απο τον θάνατο του πατέρα μου.

Καπνιστής θεριακλής απο μικρός. Έκοβε μόνος του τον καπνό -ως καπνοκαλλιεργητής- διαλέγοντας τον αιθέρα, τα τρίτα και τέταρτα "χέρια" φύλλων καπνού που ήταν ψηλά απο το χώμα και είχαν ενα υπέροχο ξανθό χρώμα και ωραίο άρωμα. Επίσης είχε τα λεγόμενα φυλλάδια για το στριφτό τσιγάρο, που ενα πακεττάκι βρήκα πρόσφατα σε ενα συρτάρι.

Μετά πήγε στον άσσο φίλτρο το σκληρό πακέττο -δεν ξέρω αν υπάρχει ακόμα- και πάει λέγοντας. Τα τελευταία χρόνια αγόραζε τα τσιγάρα σε κούτες για να μην ξεμείνει απο την μια και για να πετύχει καλίτερη τιμή απο το πρατήριο απο την άλλη...

Η μάννα μου φώναζε, τα εγγόνια του κρύβανε τα πακέττα -παππού δεν θα ξανακαπνίσεις- αυτός...σταθερός. Του έλεγα: το πρόβλημα σου είναι να βρείς φωτιά για το πρώτο σου τσιγάρο. Μετά δεν χρειάζεσαι γιατί με το τσιγάρο που τελειώνει ανάβεις το άλλο...

Kάποια μέρα η ακτινογραφία έδειξε το μαντάτο για τον τσιγαρόβηχα και την αιμόπτυση. "Αρπαγμένος" ο πνεύμονος κάτω αριστερά. Εγχείρηση και δρομολόγια προς Θεσσαλονίκη.

Μην ανησυχείς το προλάβαμε ολα θα πάνε καλά του λέγαμε. Ομως εμείς ΞΕΡΑΜΕ. Οτι υπάρχει ημερομηνία λήξεως.

Ενας υπέροχος επιστήμονας ο κος Στεργίου αφού εξέτασε προσεκτικά την αξονική ενα πρωϊ που είχα πάει μου είπε. Πρέπει να ξέρετε οτι η κατάσταση είναι μή αναστρέψιμη. Θα δώσουμε μια παράταση ζωής και θα προσπαθήσουμε να έχει την καλλίτερη περίθαλψη που μπορούμε.

Θυμάμαι τις χημειοθεραπείες στο "Θεαγένειο" όπου ανυπόμονα μετρούσε τις ημέρες που απέμεναν για να πάμε γιατί θα έβλεπε και τα "κορίτσια" (τις νοσοκόμες) οι οποίες ηταν υπέροχες στη δουλειά τους (καλά να είναι όλες τους) και τον έκαναν να αισθάνεται σαν θεός, λες και πηγαίναμε για διακοπές στο πιο εξωτικό μέρος του κόσμου. Και η χαρά του ήταν μεγάλη οταν δίναμε και μια ανθοδέσμη απο τριαντάφυλλα δικά μας αρωματικά απο τον κήπο μας, στις νοσοκόμες για να τα βάλουν στο γραφείο του χώρου υποδοχής...

Επίσης μεγάλη ηταν η χαρά του όταν ερχόταν μια φορά την εβδομάδα τα κορίτσια απο το "βοήθεια στο σπίτι", απο τις λίγες φορές που χαμογελούσε οταν ερχόταν η Εφη ολο ενθουσιασμό φωνάζοντας το όνομά του και ανέβαινε στο κρεβάτι και καθόταν δίπλα του χαιδεύοντας τον και ρωτώντας τον πώς ειναι.
Εφη είσαι φοβερή για την δουλιά που κάνεις. Να είσαι καλά.

Παρεπιπτόντως το "βοήθεια στο σπίτι" ειναι το κάτι αλλο, χαρίζει ενα κοινωνικό πρόσωπο στο κράτος και ουσιαστική βοήθεια σε όσους την χρειάζονται. Θα είναι μεγάλο ατόπημα η διακοπή του προγράμματος, όταν τελειώσει η χρηματοδότησή του απο την Ε.Ε.

Θυμάμαι τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, την ελπίδα που ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε να σβήνει σε κανενός τα μάτια, τους αφόρητους πόνους, τα "αυτοκόλλητα" παυσίπονα στην πλάτη και τα κομμάτια απο τα πνευμόνια που έβγαιναν με τα φλέματα τον τελευταίο καιρό.

Θυμάμαι που κλείναμε ραντεβού και πηγαίναμε στην Θεσσαλονικη μόνο και μόνο γιατι δεν μπορούσαμε να του πούμε αυτό που μας είπαν οι γιατροί στο τέλος, οτι "ειναι πλέον μεγάλη η ταλαιπωρία του, και δεν υπάρχει πια κάτι που μπορούμε να κάνουμε". Αρα μήν τον ξαναφέρετε.

Επίσης όταν πήρα την τελευταία κάρτα του ραντεβού και άλλαξα την ημερομηνία της ώστε να έχουμε ένα ραντεβού μαϊμού σαν απάντηση στο "πότε θα πάμε στον γιατρό, για δώσε μου την κάρτα να δώ", αλλα η ημερομηνία του ηταν αρκετά βαθιά στον χρόνο, ώστε να υπάρχει μόνο για να υπάρχει.

Ο πατέρας μου είχε παντού μόνο φίλους. Αν και την ημέρα εκείνη είχε καύσωνα εξεπλάγην που σχεδόν ολη η πόλη είχε έρθει για να τον συνοδεύσει στην τελευταία διαδρομή του.


Και το τελευταίο. Ενω έβγαιναν ολοι απο το σπίτι, πριν ξεκινήσουμε, ενας καλός φίλος του απρόκλητα μού είπε: Απ'όλα τα αδέρφια του ο πατέρας σου ηταν ο καλίτερος. (Σημ. δική μου: Και οι θείοι μου καλοί είναι.) Ήταν ΤΙΜΙΟΣ και ΕΛΙΚΡΙΝΗΣ.

Σοκαρίστηκα. Ποτέ δεν είχα καταλάβει το αληθινό νόημα αυτών των λέξεων εως εκείνη την στιγμή ή δεν με είχε απασχολήσει και τόσο. Ενα ρίγος με διαπέρασε απο αυτήν την αλήθεια. Και σήμερα ακόμη σκέφτομαι : μπορούν άραγε πάρα πολλοί να το ισχυριστούν αυτό για τον εαυτό τους? Και ειδικά οι πολιτικοί...

Είμαι περήφανος που ήσουν ο ΠΑΤΕΡΑΣ μου.

Θέλεις την ψήφο μου?

Ψηφίζω 40 χρόνια και βάλε. Δεν ήμουν ποτέ στο τσεπάκι κανενός δεν με είχε κανένας για σίγουρο. Πίστευα οτι όταν το σύνολο του κόσμου πάει καλά, και εγώ σαν μέρος αυτού του συνόλου θα πήγαινα καλά.
Κάθε 4 χρόνια (ή και λιγότερο) ερχόταν τα πουλαίν του κάθε αρχηγού ή με εντυπά τους και με θεοποιούσαν ζητώντας την ψήφο μου. Όταν τελείωνε το παιγνίδι με τον "κυρίαρχο λαό" εξαφανίζονταν για να διαχειριστούν την εξουσία "για το καλό μου", μεχρι τις επόμενες εκλογές.

Λοιπόν game over! Απο την "τρέχουσα" (ή τρεχάμενη) κυβέρνηση άκουσα πολλές φορές για μηδενικές ανοχές και οτι το μαχαίρι (απο πλαστικό?) θα φτάσει μέχρι το κόκκαλο σε σημείο που να καταντήσει ανέκδοτο.

Κύριοι τέρμα η κοροϊδία! Η πλειοψηφία του απλού κόσμου αγανάκτησε (εκτός απο το σύνηθες ποσοστό που αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις οι οποίοι ενδεχομένως ψιλοαπαλαμβάνουν απο την νομή της εξουσίας με κανένα ρουσφετάκι κλπ), και αυτό θα το δείτε σύντομα.

Περιμένω λοιπόν πρός χάριν της ανατροπής των αρνητικών προσδοκιών μου ενα δείγμα και ενα σύνθημα για να αρχίσει να αλλάζει κάτι στα σοβαρά.

Γιατι τα περισσότερα απο αυτά τα ληγούρια που βάζουν τα δάχτυλα στο μέλι του λαού ενδεχομένως, είναι θρασύδειλοι και αν ρίξεις μια ξεγυρισμένη φάπα σε εναν τους μαζεύονται ολοι.

Αρκεί βέβαια να το θέλεις κύριε πρωθυπουργέ μας, και αν το θέλεις πρέπει να το δείξεις έμπρακτα.

Ζητώ λοιπόν και δεν είμαι ο μόνος -αν θέλεις την ψήφο μου - τον πρώτο λαδοπόντικα που θα τσιμπηθεί με την ουρά βουτηγμένη στο λάδι να τον πάρετε και με γρήγορες διαφανείς και δίκαιες διαδικασίες να τον στείλετε με ενα τσεκούρι στην Σιβηρία να κόβει δένδρα και να γυρίσει μόλις φαγωθεί το τσεκούρι του.
Μόνο τότε θα έχετε ελπίδες να πάρετε μερικές ψήφους απο την μεγάλη δεξαμενή του νέου κόμματος που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις σας και λέγεται "κανέναν σας δεν θέλω".

Υ.Γ. Απορώ και αναρωτιέμαι γιατί κρατάς τον Σαμαρά στον πάγκο και δεν τον ρίχνεις στο γήπεδο να αλλάξει ο αέρας της ομάδας!!!

• Φοβάσαι τον Μητσοτάκη?
• Φοβάσαι τον ίδιο και τα προσόντα του?
• Φοβάσαι την σύγκριση με τους υπόλοιπους του κυβερνητικού team?

Κάνε επι τέλους με ειλικρίνια (έχουμε ένστικτο και καταλαβαίνουμε το ειλικρινές απο το θεατρινίστικο!) μια κίνηση ΑΛΗΘΙΝΗΣ απογείωσης και φυγής πρός τα εμπρός! Βαρεθήκαμε μετά το Euro 2004 και τους Ολυμπιακούς της Αθήνας 2004 τον αρνητισμό, την μιζέρια, την κακομοιριά και την στασιμότητα. Αξίζει ενα καλίτερο αύριο, για εμάς, τα παιδιά μας και την πατρίδα μας ρε γαμώτο.

Αγαπητή μου Κυβέρνηση...

(καθως και οι πρώην και οι επόμενες), οπως καταλαβαίνετε χονδρικά μας λείπουν γύρω στα 120 εκατ. ευρώ. Χρήματα που έπρεπε να βρίσκονται στον κρατικό κουμπαρά ή έπρεπε να είχαν γίνει:

• Μέρος του δρόμου Κόρινθος - Πάτρα για να μην σκοτώνομαι άδικα
  

• Μονάδες εντατικής θεραπείας για να μην πεθαίνω άδικα,

• Σχολεία για να μην μένουν αγγράμματα τα παιδιά μου,

• Περισσότερες μέρες άδειας στις εγκυμονούσες για να μην τρέχουν για δουλειά μέχρι την τελευταία στιγμή με την κοιλιά στο στόμα,
  

• Αγορά ποιοτικότερης αντιεροπορικής προστασίας εναντίον ενδεχομένως κακόβουλων γειτόνων

• και τόοοσα αλλα που είναι δουλιά σας να τα βρείτε.

Επειδή μπαίνεις συνεταίρος κάθε χρόνο στο πορτοφόλι μου λόγω εφορίας και επειδή αυτα τα χρήματα βγαίνουν με δουλιά σε βάρδια που τυχαίνει να ειναι νύχτα, Κυριακή, Πάσχα, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Αγίου Πνεύματος κλπ σας παρακαλώ όπως:

• Τα χρήματα αυτά ως αχρεωστήτως καταβληθέντα πρός τρίτους μέσω Siemens, επιστραφούν στην θέση τους στον κρατικό κορβανά για να πάνε για τους σκοπούς που προαναφέραμε.

• Σε αντίθετη περίπτωση θέλω την κάθαρση της τραγωδίας, θέλω ονόματα αυτών που ήπιαν τον ιδρώτα μου, θέλω να ανοίξουν πολιτικές μύτες, θέλω οι ανέντιμοι να πάνε διαπομπευμένοι (προς παραδειγματισμό) στα σπίτια τους και θέλω η αλήθεια να φανεί όπως και στην τελευταία χώρα της Αφρικής για το ίδιο θέμα.

Ευχαριστώ που με άκουσες, και θα τα λέμε απο δω κάπου - κάπου, έτσι για να μην χάνεται και ο κοινός νους.

Υ.Γ. Την οργή μας θα την δείτε στις εκλογές, όποτε γίνουν. Το τσιμπούρι στον κ@#ο (είτε στην αριστερή μεριά, είτε στην δεξιά) δεν θα το γλυτώσετε με τίποτα.